در مورد یورش نیروهای رژیم به تجمع معلمان در تهران

صبح روز چهارشنبه  ٣۱ تير ماه برابر ۲۲ ژوئيه در حالی که هزاران تن از معلمان حق طلب ایران از شهرهای اصفهان، قزوین، مشهد، ارومیه، مریوان و چند شهر دیگر

 راهی تهران شدند تا همراه با معلمان تهران در مقابل مجلس شورای اسلامی دست به تجمع اعتراضی بزنند، در خیابان های اطراف مجلس با سد نیروهای سرکوبگر رژیم روبرو شدند. بر اساس گزارش ها نیروهای انتظامی و گارد ضد شورش رژیم و خیل گسترده مزدوران لباس شخصی که برای ممانعت از برگزاری این تجمع اعتراضی در محل مستقر شده بودند به هر دسته و گروهی از معلمان که به طرف محل گردهم آیی در حرکت بودند یورش برده، آنها را دستگیر و به داخل اتومبیل های ون انتقال داده و از منطقه دور می کردند. نیروهای سرکوبگر رژیم در جریان یورش به معلمان بیش از صد نفر را دستگیر کردند تا مانع تجمع آنان شوند. اما علیرغم عملیات سرکوبگرانه مزدوران رژیم جمعیت قابل توجهی از معلمان خود به محل تجمع رساندند، اما چون در جلو مجلس نیز با یورش مزدوران رژیم روبرو شدند، معلمان به ناچار در جمع های کوچک تر و بطور موضعی در اطراف محل با سردادن شعار مطالبات خود را مطرح کردند. معلمان مبارز در برخی از این تجمع ها شعار اسماعیل عبدی و دیگر معلمان دستگیر شده باید آزاد گردند، ما حق خودمان را می خواهیم، ما همه عبدی هستیم سر دادند. معلمان دستگیر شده در اعتراضات روز چهار شنبه بعد از چند ساعت همگی آزاد شدند.

بعد از توافقات هسته ای وین این اولین چنگ و دندان نشان دادن دولت تدبیر و امید روحانی به جامعه معلمان ایران است. می خواهند به جامعه بگویند که بعد از شکست قهرمانانه در وین تاب تحمل "تجمع سکوت" را هم ندارند. حضور گسترده گارد ضد شورش و مزدوران لباس شخصی در ممانعت از تجمع "منضبط و همراه با سکوت معلمان"، احضار و تهدید معلمان از جانب نهادهای وابسته به دولت برای ممانعت از برگزاری این تجمع، سکوت تأیید آمیز نمایندگان مجلس در برابر این سرکوب عریان به روشنی نشان می دهد که هر سه قوه قضائیه، مجریه و مقننه در دشمنی با خواسته ها و مطالبات بر حق معلمان و سرکوب اعتراضات حق طلبانه آنان سیاست و موضع واحد و یکسانی دارند. این تجربه و تجارب تاکنونی مبارزات معلمان نشان می دهد که سیاست ها مماشات جویانه و توهم آمیز "شورای مرکزی تشکل های صنفی فرهنگیان سراسر کشور" نسبت به دولت روحانی و اصلاح طلبان حکومتی و جناحی از مجلس نشینان تا چه اندازه می تواند به مبارزه عادلانه و برحق معلمان لطمه بزند.

مبارزات معلمان درطی پنج ماه گذشته، هم به لحاظ شکل و هم به لحاظ شعارها و مطالباتی که در جریان آن مطرح شدند، از دایره تنگ قوانین اسلامی و چهارچوب هایی که "شورای مرکزی تشکل های صنفی فرهنگیان" برای ابراز نارضایتی معلمان تعیین کرده بسیار فرا تر رفته است و به قول اسماعیل عبدی، معلمان با اعتراضات خود از "تشکل های موجود جلو زده اند". معلمان مبارز و پیشرو نباید بگذارند که سیاست ها و مواضع توهم آمیز"شورای مرکزی تشکل های صنفی فرهنگیان" نسبت به دولت روحانی و جناحی از مجلس، مانع آن شود که کلیه ظرفیت ها و پتانسیل مبارزه معلمان بکار گرفته شود. معلمان در جریان مبارزات سراسری خود در این دوره خواست افزایش حقوق پایه بالاتر از خط فقر، آزادی معلمان در بند، استخدام معلمان حق التدریسی،  تحصیل رایگان، حق برپائی تشکل و ... را مطرح کردند. پیشروی مبارزات معلمان در این دوره در گرو پافشاری بر همین مطالبات می باشد. دولت روحانی و هواخواهان آن بعد از توافقا ت هسته ای تلاش می کنند که با دادن وعده توسعه اقتصادی و بهبود وضعیت معیشتی حقوق بگیران مبارزات عادلانه معلمان را به رکود بکشانند. معلمان پیشرو و مبارز لازم است با روشنگری در مورد ماهیت این نوع توهم پراکنی ها بر حیاتی بودن ادامه مبارزات معلمان برای تحقق مطالباتشان تأکید کنند.

با توجه به موقعیت و وزن اجتماعی که معلمان دارند و از طریق میلیون ها دانش آموز با جامعه مرتبط هستند، مسائل و مشکلات مربوط به زندگی و معیشت آنها بطور گسترده ای در جامعه انعکاس پیدا کرده است. مبارزه معلمان برای افزیش حقوق و همچنین مبارزه کارگران که همراه با خانواده هایشان یک جمعیت ۴۵ میلیونی را تشکیل می دهند برای افزایش دستمزدها نشان می دهد که خواست و مبارزه برای افزیش دستمزدها تا چه اندازه از مقبولیت اجتماعی برخوردار است، تا چه اندازه به مسئله حادی در جامعه تبدیل شده و همین واقعیات امکان و شانس پیشروی در مبارزه معلمان را افزایش می دهد. 

حزب کمونیست ایران ضمن محکوم کردن یورش نیروهای سرکوبگر رژیم جمهوری اسلامی به تجمع معلمان، از مبارزات و مطالبات حق طلبانه معلمان ایران قاطعانه پشتیبانی می کند.

کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران

1 مرداد 1394

23 ژوئیه 2015